• www.olecko.info

  • www.olecko.info

  • www.olecko.info

  • www.olecko.info

  • www.olecko.info

www.olecko.info

Olecko - historia, geografia, mapy, artykuły, dokumenty ...

User Rating:  / 6
PoorBest 

 

   W 1896 roku po drugiej stronie Jeziora Oleckie Wielkie Gottlieb Konietzko (właściciel młyna), Karl Neumann (właściciel apteki) i Freidrich Wilhelm Czygan (posiadacz drukarni) wybudowali duży murowany kurort miejski z mieszkaniami letniskowymi. Miejsce zwano Lasek Mały (Klein Lassek) a kurort otrzymał ciekawą nazwę „Liebchensruh”. Nazwę wzięto stąd, że przewodniczący komitetu zakładającego kurort Gottlieb Koniecko do swoich znajomych zwracał się zawsze słowem „Libchen” czyli „Kochanie” , „Panie Kochany” lub „Pani Kochana”. Dlatego postanowiono zwrot wykorzystać w nazwie kurortu. Według innej wersji było to zdrobnienie jego imienia – Gottlieb (Bogumił). W 1938 roku nieopodal kurortu zbudowano Mazurski Dwór (Masurenhof). Z miasta do kurortu, wzdłuż Jeziora Oleckie Wielkie (Grosser Oletzkoer See, Treuburger See) wytyczono trasę spacerową Uferpromenade (Promenada nadbrzeżna).

   W folderze turystycznym z 1938 roku trasa spacerowa jest znaczona wokół jeziora przez 11,5 km. Ma początek koło Długiego Mostu (Langebrücke), dalej prowadziła w pobliżu plaży miejskiej, koło kurortu „Liebchensruh”, obok pagórka Szubienica (Galgen Berg) i wokół Szyjki (Lange Eck). Trasa spacerowa nazwana została Eichhorn Weg.
Hermann von Eichhorn był pruskim generałem armii, na początku 1915 roku dowódcą X Armii niemieckiej, która odegrała decydującą rolę w zwycięstwie w "bitwie zimowej". W tym czasie generał ze swoim sztabem przebywał w Olecku na Placu Zamkowym.


Masurenhof i Liebchensruh około 1935 roku.

   Nazwa Wiewiórcza Ścieżka pierwszy raz pojawia się w 2003 roku w publikacji Urzędu Miejskiego w Olecku o szlakach turystycznych.
    W 2004 roku w czasie modernizacji ścieżki w dokumentach projektowych użyta była nazwana "Ścieżka dydaktyczna - Wiewiórcza Ścieżka".
   Patrząc na plan miasta z okresu międzywojennego dostrzegamy, że rozbudowie infrastruktury komunalnej towarzyszył rozwój sieci dróg miejskich, które w zależności od ich przeznaczenia i standardu otrzymały zróżnicowane nazwy: aleja (Allee), ulica (Straße), uliczka (Gasse), droga (Weg), ulica okrężna (Ring). To zróżnicowanie semantyczne w języku niemieckim służyło pełniejszej charakterystyce poszczególnych ulic, zawierało w sobie informację na temat funkcji, jaką pełnią one w komunikacyjnej strukturze miasta.


Drogi prowadzące do Olecka na mapie Kreis Oletzko; Neue Spezialkarte des Kreises Oletzko. Oskar Eulitz Verlag. Lissa. 1914

   Dwie ulice Szpitalne, jakie posiadało miasto w różnych okresach swojej historii, wskazują jednoznacznie, że mieściły się przy nich niegdyś, jak byśmy dziś powiedzieli, placówki opieki zdrowotnej. Pierwsza z nich w porządku chronologicznym to dzisiejsza ulica Nocznickiego (Pocztowa). Jej nazwa została upamiętniona na owym wykazie z roku 1634.
   Inna z ulic miejskich otrzymała tę samą nazwę chyba znacznie później. Nosiła ją dzisiejsza ulica Składowa. Ówczesna Lazarett Straße była prawdopodobnie miejscem, gdzie znajdował się szpital wojskowy, ale trudno ustalić, kiedy tam został zbudowany i jak długo istniał, mając na uwadze zawiłe i zmienne koleje losu oleckiego garnizonu. W istocie bowiem nowoczesny szpital w mieście powstał dopiero w roku 1908 i tym razem ulica, przy której stanął, nie nosiła już nazwy Szpitalna. Właściwie nie wiadomo, czy była tam już ulica, bo budynki, które dziś przy niej stoją, powstały dopiero w XX wieku na miejscu starej zabudowy, lub w terenie nie zabudowanym. W latach międzywojennych nazywała się Graudenz Straße - ulica Grudziądzka. Łączyła ona dwie ulice wylotowe na zachodniej stronie miasta – Giżycką i Gołdapską – w czasie, kiedy nie istniała jeszcze obwodnica nazwana imieniem Hindenburga i Ludendorffa. Wychodziło się z niej od strony północnej na cmentarz żydowski, a w kierunku południowym prowadziła wprost na cmentarz ewangelicki, założony w tym miejscu w roku 1820.

   Krótko po wojnie ulica Berg Straße miała nazwę Witolda a w 1948 roku zmieniono nazwę na 1 Maja.

Parku Hindenburga około 1930 roku.

   W 1948 roku uchwałą Miejskiej Rady Narodowej nazwę Parku Hindenburga zmieniono na Park im. Generała Świerczewskiego. Rada Miejska w 2003/2004 roku zmieniła nazwę na Park Sportu i Rekreacji. Dzisiejsza ulica Zielona do 1948 roku nosiła nazwę Wodociągowa, a po 1966 roku nadano nazwę Stodolna.

   Przedwojennej ulicy Hafen Straße (Portowa) w 1948 roku została nadana nazwa Kwiatowa. Była uważana za najładniejszą, willową ulicę Olecka. W 1960 roku z okazji 400 lecia założenia miasta nazwę zmieniono na Sembrzyckiego. Upamiętniając zasłużonych dla Mazur działaczy narodowych Karola i Jana Karola Sembrzyckich - ojca i syna.

   W latach trzydziestych rynkowi nadano nazwę Adolf Hitler Platz, ale domy przy rynku miały w adresie Rynek (Markt). W 1946 roku władze miasta rynkowi nadały nazwę Plac Wolności (Prot.6.pkt.7c z 5.04.1946r.). Po 1980 roku pojawiły sie propozycje aby zmienić nazwę. Pisano wtedy: "... nazwę ustanowiono wprawdzie w czasach, gdy wolności nie było i na cześć wojsk, które ów plac zniszczyły, ale pozostało słowo „wolność”, które dziś oznacza to, co oznaczać powinno i honoruje tych, którzy o tę rzeczywistą wolność walczyli i ją wywalczyli." Nazwa Plac Wolności pozostała.


Rynek na planie z XVI wieku.

   Przy ulicy Sembrzyckiego 6 w jednorodzinnym domu, mieszkał Zbigniew Herbert - przebywając na wczasach w Olecku w 1983 i 1984 roku. W domu tym żył i pracował Feliks Jordan-Lubierzyński (1883-1965) - pierwszy po II wojnie światowej burmistrz Olecka. Przy ulicy Kolejowej 29 przed wojną mieszkał burmistrz Olecka Georg Maeckelburg (1873-1948).

   Dzisiejsza ulica Nocznickiego przed wojną nosiła nazwę Post Straße (Pocztowa), a wcześniej Spithal-Gasse (Szpitalna), a po wojnie do 1948 roku ulica Poznańska.


Centrum miasta na planie: Stadtplan Treuburg. Z książki: Treuburg. Ein Grenzkreis in Ostpreußen Red. Klaus Krech. Kommisions-Verlag G. Rautenberg, 1990.

   Dzisiejsza ulica Gołdapska po założeniu miasta miała nazwę Die Gasse nach Seedranken (Sedranecka), a potem nazwę Goldaper Straße (Gołdapska). W 1948 roku nadano nazwę Mielczarskiego (od nazwiska Romuald Mielczarski - współtwórca polskiej spółdzielczości i działacz niepodległościowy), a dalszej część tej ulicy nadano nazwę Szosa Gołdapska. W latach pięćdziesiątych XX wieku nazwę zmieniono na Stalingradzka a potem Armii Czerwonej.
   Uchwałą Nr XI/59/90 Rady Narodowej Miasta i Gminy w Olecku z dnia 9 marca 1990 zmieniono dotychczasową nazwę ulicy „Armii Czerwonej" i nadano jej nazwę „Armii Krajowej” (od Placu Wolności do ronda) oraz „Gołdapska” (od ronda w kierunku Gołdapi).

   Dzisiejsza ulica Kolejowa po założeniu miasta miała nazwę Milewskiego. Stanisław Milewski był pierwszym burmistrzem miasta. W późniejszych latach ulica nosiła nazwę Kuckower Straße (Kukowska), a po wybudowaniu dworca kolejowego - Bahnhof Straße (Kolejowa). W latach pięćdziesiątych nadano nazwę Lenina. Uchwałą Nr XI/59/90 Rady Narodowej Miasta i Gminy w Olecku z dnia 9 marca 1990 ulicy nadano nazwę na Kolejowa.
Dzisiejsza ulica Grunwaldzka po założeniu miasta miała nazwę Młyńska. Prowadziła z rynku, przez most na Ledze do ulicy Mazurskiej. Na planie Olecka z XVI wieku jest zaznaczona ulica Deutsche Straße (Niemiecka) prowadząca z rynku do mostu na Ledze. Ta nazwa ulicy pozostała do 1945 roku.
   Na planie Olecka z XVI wieku wzdłuż rzeki Legi jest zaznaczona ulica Fluss Straße (Rzeczna), a na planie z 1935 roku Lega Ufer (Nadbrzeże Legi). W 1963 roku nazwę zmieniono na Partyzantów.

Ulica Armii Krajowej około 1910 roku.

Ulica Armii Krajowej około 1960 roku.

 
Ulica Mazurska (stan około 1975 roku).