www.olecko.info

Generał Wasilij Gurko wspomniał, że wydał rozkaz przekroczenia granicy, aby 14 sierpnia przeprowadzić kolejne rozpoznanie przy jego bezpośrednim udziale. W trakcie tego rozpoznania podjęta została próba zdobycia dokumentów z poczty w Margrabowie oraz uszkodzenia linii kolejowej na odcinku Gołdap - Margrabowa (Olecko). 14 sierpnia 1914 roku o godzinie 7.00 oddział (przy którym był generał Gurko) przekroczył granicę i doszedł do wsi Szczecinki.  Oddziałem dowodził pułkownik Tarnowski.

W skład obszaru, na którym rozegrały się wydarzenia I wojny światowej na pograniczu Rosja - Prusy Wschodnie  w 1914 r. wchodziły: część terytorium okręgu Gąbinskiego część guberni suwalskiej, większa część powiatu grodzieńskiego z guberni grodzieńskiej i nieznaczna część powiatu kowieńskiego z guberni kowieńskiej. Północną i wschodnią granicą tego obszaru była rzeka Niemen, zachodnią  - rzeka Węgorapa, linia mazurskich jezior, od południa granica prusko-rosyjska do Grajewa i twierdza Osowiec oraz rzeka Biebrza.

Aktywny udział w walkach  na kierunku Prusy Wschodnie w 1914 i 1915 roku brała udział 10 samochodowa rota X Armii rosyjskiej (rota samochodowa działała na szczeblu armii, obecnie oznacza kompanię). W tych wydarzeniach uczestniczył kapitan B. N. Siergiejewski  tymczasowo pełniący funkcję dowódcy sztabu 3 Finlandzkiej Brygady Strzelców (3-я Финляндская стрелковая бригада), odznaczony szablą Świętego Jerzego). Kapitan Siergiejewski w styczniu 1915 roku otrzymał rozkaz sprowadzenie dwóch samochodów Ford z miejscowości Kutten (obecnie Kuty,  wieś w  powiecie węgorzewskim) do sztabu X Armii rosyjskiej w w Marggrabowie.

Kasper von Nositz w swej “Księdze gospodarczej Prus Książęcych” wspomina, że w roku 1578 obok zamku myśliwskiego w Olecku znajdował się folwark w budowie. W późniejszym rejestrze budowli i zabytków wschodniopruskich zanotowano, że starosta książęcy Krzysztof Albrecht von Schönaich na miejscu dawnego zameczku myśliwskiego nad Jeziorem Oleckim Wielkim rozpoczął w 1654 roku budowę okazałego zamku. Położony był po drugiej stronie Legi naprzeciw miasta, stanowił wraz ze swymi zabudowaniami gospodarczymi i zamieszkałą tam ludnością tzw. jurydykę, wyłączoną spod kompetencji władz miejskich, nazywaną Wolą.